Durun lütfen, çekmeyin!

Affedersiniz, ben sandım ki…

Nasıl çalışıyor gösterir misiniz bana?

Ah elbette. Siz tutun şöyle.

Of ağırmış.

Askıyı da geçirelim boynunuza.

Ah saçım!

Bir dakika, şimdi oldu sanırım.

Nereye basacağım?

Önce hanımefendileri ortada görmeye çalışın, net mi şu an?

Evet, galiba.

Şimdi parmağınızı şuraya yavaşça bastırın.

Oldu mu acaba?

Gayet güzel oldu.

 

Her yaz sonu unutulup alınmamış onlarca fotoğraf kalır küçücük dükkanımda. Benim çektiğim lakin bana ait olmayan görüntüler, hatıralar.

Bu fotoğraftaysa ben yokum, o yok ama, boş sandalyeye baktıkça, saçlarındaki deniz kokusu geliyor burnuma. Omzundaki kurumuş tuz, güneşten kızarmış yanakları… ve iyi ki diyorum, iyi ki fotoğrafı o çekmiş.