“Bakın! uyandı.”

 

Elimdeki kitaptan başımı kaldırıp yanına gittim. Yüzünde heyecanlı bir ifade, gözlerini yukarı dikmiş. Tavandaki duvar kâğıdı mavi dalgalı, bol yıldızlı. Konuşmuyoruz, sessizce bakıyoruz dalgalı denize…

 

Şen şakrak zamanlarımız. Yaz akşamlarımızın çoğu kumsalda geçiyor. Yüzüyor, içiyor, dans ediyoruz. O akşam kalabalık kumsalda şişeleri devirip kahkahalarla denize koştuk. İki üç kulaçta yorulunca kumsala döndüm. Şahika her zamanki gibi Erkut’la sırtüstü yarışa başladı. Bilirdik, yüzerken kayan yıldız arardı gökyüzünde. Aniden duyduğumuz sürat motoru sesiyle irkildik. Sonrası Erkut’un kulakları sağır eden haykırışı…

 

Bakıcı kadının kolumu dürtmesiyle irkildim.

 

“Görüyor musunuz? Omuzlarını nasıl oynatıyor.”

Yanı başında duran fotoğrafı gibi, yine sırtüstü yüzüyor Şahika.