6 Mayıs 2022

Bir Katmanbilimcinin Fosil Kayıtları

Esen Kunt

“Nasıl Pavurya bir deniz hayvanının kabuğunda barınırsa ben de içi boşalmış bir kabuk gibi on dokuzuncu yüzyılın içinde öyle barınıyorum, önümde duran kabuğu kucağımda tutuyorum ve ne işitiyorum……..” Walter Benjamin

Katlar ve kıvrımlarla bezeli evrenin en güzel cesedi olan bu deniz kabuğunun, derin zamanların tanıklığını yapan bu eşşiz fosilin fısıldadıkları ne kadar güvenilirse; katmanbilimcinin fosil kayıtlarına takılı kalanlar zamanın ne kadar eşsiz bir şahidi ise anlatacağım hikaye de o kadar gerçektir. Lakin, kaydını tuttuklarım; kabukların bana söyledikleri kadar şu anda bakmakta olduğunuz ya da gözünüzle dokunduğunuzu tahayyül ettiğiniz- zihninizin en karanlık deltalarında madde ile mananın o garip dolaşıklığında imago dediğimiz şeye usul usul dönüşen fotoğrafın; gösterdiklerinden çok ıskaladıklarının bir şimşek çakması gibi mevcudiyete gelme anından ibarettir. Denizin en derin yerinde bir adamla Nautillus’un karşılaşması ve birbirlerine dönüşmesinin tuhaf hikayesidir. 

…..

Kükreyen Kırklar rüzgarları saçlarımı savururken Atike’nin peşinden denize dalıyorum, yavaş yavaş suyun kendisine ve dünyaya dönüşüyorum, suyun maddi imgeleminde yol alırken Atike usul usul kayboluyor. Denizin en karanlığında onu arıyorum. Ansızın karşıma çıkıyor, büyüleyici kabuğunda adeta zaman çatallanıyor, eşsiz spiraline bakıyorum, onu soluyorum: kayıtsız hareketsizliğinde uzay ve zaman sanki yeniden yaratılıyor, beni tekinsizce içine çekiyor. Gecenin zifiri karanlığında gökyüzünde tek bir yıldız ya da takımyıldız gibi parlayan bir Astron’un kristalize ışıklarıyla aydınlanan okyanusun en dibinde göz gibi bakışını bize doğrultmuş bir balina kemiğini ya da kuzey buz denizlerinin eşsiz savaşlarından İstanbul Boğazı’na doğru sürüklenen dikenli barok bir mayının mırıltılarını aşarak denizin içine daha da batıyoruz. Evrenin kıvrımına dönüşen bedenimle hiç bilmediğim bir dilde tekrarlıyorum.

“E conshis omnia” “Her şey kabuklardan gelir”….